Een halsbandparkiet uit de Haarlemmerhout
Een halsbandparkiet uit de Haarlemmerhout
vindt Hollandse winters onaangenaam koud,
want regen en wind kunnen hem niet echt bekoren,
daar is hij in aanleg ook niet voor geboren.
Zijn roots zijn veel verder naar ’t zuiden gelegen
daar hadden zijn ouders een nestje gekregen
en daarin vervolgens een eitje gelegd
waaruit vanzelfsprekend, het werd al gezegd
opnieuw een parkiet kwam met halsband en al.
Dit kuiken, het bleek een reislustig geval
betrok als exoot een fraai kastje in ’t noorden
en leerde vanzelf de hoognodige woorden
om buurspecht een zeer mooie dag toe te wensen
en met hem te praten over de vreemde mensen,
die diep op de bodem een ander verwensen
om kleur of om afkomst ja zelfs om geloof
en houden zich verder flink Oost-Indisch doof
voor noden, voor armoe, verdriet en gemis
van ieder die niet uit hun eigen kring is.
Dan schudden de vogels verbaasd beider kop,
het lijkt er naar hun zeggen steeds vaker op
dat ondanks het opwarmen van het klimaat
een ijstijd in harten van mensen bestaat.
Dan schudden de specht en parkiet elkaars vlerk
En vliegen daarna goedgemutst naar het werk.
Een Halsbandparkiet uit de Haarlemmerhout
Foto © Frans Van Heerden op Pexels
Zonder titel
Je verwacht een ander verhaal.
Naar het einde toe komt het leven zoals door velen, helaas, geleefd.
Gelukkig zijn er toch nog mensen die ook goed zijn voor een ander.
Parkiet
Weer geweldig verwoord hoe mensen zijn. Helaas maar al te waar
Dieren als leermeester in verdraagzaamheid
De ijstijd in de harten van de mens…..helaas zo waar
Halsbandparkiet
Heel goed.Als zelfs de bewoners uit het vogelrijk
de fratsen van de mensen opvallen, moet het erg zijn! Een ferme vlerk (ha,ha) en de groeten!
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
