Verhalen van Paul

In augustus fietste ik van Amsterdam naar IJmuiden. Het lijkt een hele tocht maar omdat ik in West startte hoefde ik niet de hele stad door. Van Osdorp rijd je tot Velserbroek door de polder. Het was een prachtige dag. De zon bescheen vanuit een strakblauwe hemel een met sloten doorsneden weidelandschap waarin je een boerenjongen op klompen verwacht die met een polsstok over de schouder door het gras banjert. Die boerenjongen liep er niet. En dat was jammer, want met hier en daar een boerderij, wat schapen en enkele overvliegende ganzen fietste ik door een fraai Jetses-landschap. Misschien kan het waterschap op zonnige dagen een knaap op klompen het weiland in sturen, ik heb nou eenmaal graag dat de boel klopt. De dag had alles in zich om zo’n verstilde, vrijwel oneindige augustusdag te zijn. En dat was het ook geweest als er niet voortdurend schaduwen bulderend over me heen scheerden, ik fietste blijkbaar niet alleen door een mooi landschap, maar ook onder een vliegroute van Schiphol. Buiten mijn aanvankelijke fascinatie voor de langstrekkende schaduwen, zo’n optrekkend vliegtuig is nog best indrukwekkend, was het uiterst storend om iedere acht minuten niets anders te horen dan het gieren van motoren….

De bladeren aan de boom in mijn tuin kleuren met de dag geler. Herfst scheurt de zomer in rafels uit elkaar. Als de dagen korten en de zon een ander licht heeft bekruipt me een melancholie die pas verdwijnt als de eerste vorst de daken wit maakt. Ik geniet niet van de herfst, ik doorsta hem. Natuurlijk zie ik schoonheid in het snel verkleurend blad, maar als ik kastanjes rapend in het tanend zonlicht kijk verlang ik terug naar de zomer.   Dan kijk ik met heimwee terug naar de dagen dat de tuindeur openstond en een korte broek genoeg was, toen de vakantie nog moest beginnen en de Tour zijn derde week inging. Nu is zelfs de vakantie een herinnering. Het enige tastbare souvenir is een pot lavendelhoning die ik kocht op een markt in Zuid-Frankrijk. Op die markt smaakte de honing inderdaad naar lavendel, maar hier is diezelfde honing niet van onze normale Hollandse te onderscheiden. Het zal het vakantiegevoel zijn geweest die de honing dat bouquet gaf. Of de Franse zon die het ene huis terra en het andere oker kleurde en de honing een gouden glans gaf. Misschien was het de geur van oleander en rozemarijn…

In 1971 opende de Flevohof zijn deuren. De Flevohof was een agrarisch themapark en de attracties hadden een educatief karakter. Tijdens een logeerpartij begin jaren 70 ben ik er geweest. Het park heeft op mij geen blijvende indruk achtergelaten, ik moest op internet opzoeken wat er te doen is geweest. Het enige dat ik me van die dag kan herinneren is de colonne waarmee we ’s ochtends vroeg vanaf het logeeradres vertrokken. De rij Simca’s en Kevertjes die mijn logeertante en haar zussen met kinderen hadden volgestouwd was voor mij het hoogtepunt van die dag. Volgens internet zou ik die dag kaas gemaakt kunnen hebben. Waarschijnlijk heb ik door één van de kassen gewandeld en misschien heb ik een aardappel zien groeien, want ook dat schijnt gekund te hebben. Hoe dan ook, op mij heeft die hele beleving geen indruk gemaakt. Blijkbaar waren steeds minder mensen onder de indruk, want de Flevohof ging failliet. Er kwamen te weinig bezoekers. In die periode ben ik tijdens een verjaardagspartijtje van een klasgenoot naar het Evoluon geweest. Het Evoluon was een educatief museum waar je als bezoeker kon ervaren wat de toekomst op technologisch gebied ging brengen. Ik kan me herinneren dat het…