Een kind van tien
De dood kijkt naar een kind van tien
en zegt, zeg kind heb jij misschien
een leven voor mijn dodentrein,
het hoeft geen groots bestaan te zijn
’t is meer dat ik nog niet vertrek
met in mijn trein een lege plek.
Die trein die kost me kapitalen,
dus wil ik mijn break-even halen
moet ieder kaartje zijn verkocht
daarom aan jou de vraag, dus mocht
het zijn dat je een leven kent
dat klaar is of juist pertinent
niet past in deze maatschappij
-soms hoort een mens er niet zo bij-
‘t maakt niet uit waarom het is
in deze trein is er gewis
voor ieder, op zijn eigen tijd
een plaats vrij naar de eeuwigheid.
De dood kijkt naar het kind van tien
en vraagt, zeg kind ben jíj misschien
de reiziger waar ik op wacht.
Het kind kijkt op en antwoord zacht
het klopt dood, daarom ben ik hier
ik ben die ene passagier.
De dood schudt triest zijn knokenkop
en neemt het kind terughoudend op.
Dan tilt hij het kind in zijn armen
en zegt met diepgevoeld erbarmen,
vandaag kind, ben jij onbetwist
van deze trein de machinist.
Het kind knikt ernstig met zijn hoofd
en fluistert over wat hem werd beloofd,
ik ben misschien nog wel wat klein
maar heb dat altijd willen zijn.
Een stoomtrein dendert door de nacht
hij heeft met veel geduld gewacht
tot ieder die een ticket had
er op zijn eigen plekje zat.
Toen gaf de dood zoals normaal
met grafstem het vertreksignaal.
Nu rijdt er op de geestentijd
een stoomtrein richting eeuwigheid
en aan het stuur van de machien
staat apetrots een kind van tien.
Foto © Wipop op Visualhunt.com
Een kind van 10
Verdrietig en troostrijk tegelijk erg mooi geschreven
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Toos. Hartelijke groeten, Paul.
macaber en toch troostrijk
Prachtig geschreven (je weet, ik visualiseer alles) en goed om te zien dat ‘de dood’ ook liefdevol kan zijn. Wanneer wij instappen blijft gelukkig in het ongewisse….
Wel een bijzondere gedachte dat ‘de dood’ aan de 10 jarige vraagt naar een leven dat klaar is of pertinent niet in de maatschappij past. Van deze laatste groep zou ik er wel een paar kunnen noemen 😉
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Terry. Ja ik weet het, ik visualiseer je voordracht. Dank je wel voor je reactie. Groeten, Paul.
De dodentrein
Heel goed geschreven en we komen allemaal een keer
aan het punt van instappen, alleen is het te hopen
dat we de manier waarop net zo tevreden beleven als
dat kind van tien.We zullen wel zien!!
Reactie van Paul Schrijft
Ik hoop het. Dank je wel voor je reactie tante Tiny. Groeten, Paul.
Je verwacht een heel ander verhaal
We krijgen allemaal een plaatsje in de trein op enig moment.
Maar dan toch liever na de 80 ipv 10 jaar te zijn.
Heel aangrijpend, en toch “mooi”zoals jij het geschreven hebt.
Zelfs de dood kent erbarmen!!
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Lucie. Groeten, Paul.
Prachtig
Deze woorden zo mooi geschreven geven mij troost met een traan en een zachte glimlach.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Carin. Hartelijke groeten, Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
