Over Paul de Vries

Mijn naam is Paul de Vries. Ik schrijf mijn hele leven al, maar gooide alles wat ik schreef weg, ik vond het niet goed genoeg.

Mijn werkzame leven heb ik daarom met ander dingen dan schrijven gevuld. Het leeuwendeel van die tijd was ik verpleegkundige. Bén ik verpleegkundige want het is een beroep dat onderdeel van mijn persoonlijkheid is geworden of misschien altijd wel is geweest. Daarnaast ben ik freelance sportinstructeur, ik sport graag en veel en word er ook nog voor betaald, hoe goed kun je het hebben?

Ondertussen schreef ik door en gooide ook weer weg tot ik in 2015 een verhaal op papier had gezet wat ik niet weg kon gooien. Niet dat ik het niet geprobeerd heb maar het lukte me eenvoudigweg niet. Het was te goed, althans dat vond ik. Om zeker te weten of het zo goed was als ik dacht, heb ik het laten lezen. Want tot die tijd was ik de enige die las, laten lezen was uitgesloten.

De reacties waren overeenkomstig mijn idee en hoewel de kritieken uit elkaar liepen was de gemene deler dat ik kon schrijven. Hierdoor aangemoedigd ben ik als een bezetene aan de slag gegaan, idee op idee heb ik op papier gezet. De verhalen vloeiden zonder problemen de laptop in en inmiddels heb ik een kleine bibliotheek aan ruwe versies. En al die verhalen werden steeds weer door een klein aantal mensen gelezen en beoordeeld.

Een van die versies sprong er voor mij direct uit en het is met dit verhaal dat ik aan de slag ben gegaan met als doel er mijn eerste boek van te maken. Dat ging aanvankelijk goed maar toen ik tegen mijn beperkingen aan liep, ben ik op zoek gegaan naar iemand die mij verder kon helpen. Ik vond een schrijfcoach. Door haar én de groep lezers werd ik uitgedaagd om wat ik goed vond beter te maken.

Tussentijds heb ik, omdat ik wilde weten of ik echt wel goed bezig ben, want ik ben helemaal niet onzeker, aan een schrijfwedstrijd meegedaan. Het was op dat moment voor mij belangrijk om van derden te horen waar ik stond met mijn schrijven, want misschien stond ik helemaal nergens. Ik heb meegedaan met een korteverhalen-wedstrijd over chocola. Niet omdat ik graag specifiek over chocola wil schrijven maar omdat ik het toevallig op de achterkant van een krantenartikel zag staan.

Om een lang verhaal kort te maken, ik won. Het winnen, het lovende juryrapport, uit handen van onder andere Wim Daniels en de ervaring van de uitreiking hebben me gesterkt in het doorgaan met schrijven. Dermate gesterkt dat ik me als columnist bij De Edese Post heb aangemeld en bij die krant inmiddels een tweewekelijkse column schrijf.

Het schrijven van de columns doe ik met veel plezier en ik krijg er over het algemeen positieve reacties op. Een column, ‘kankerhomo’, werd door de GayKrant overgenomen waarna ik ook voor die krant als columnist aan de slag mocht gaan.

Mijn verhalen en ik zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, ze zijn me overkomen, ik heb ze beleefd, ik heb ze gezien. Het zijn gebeurtenissen uit het leven, mijn leven. De versjes zijn ontstaan uit een opdracht. Waarna ik het leuk vond om ze te blijven maken. Zo ontwikkel ik me steeds verder en is schrijven een noodzaak geworden die ik de rest van mijn leven hoop te blijven voelen.

Mocht u mijn verhalen willen waarderen dan kan dit op deze pagina, wilt u een verhaal, of uw verhaal door mij laten schrijven neem dan contact met me op via het contact formulier.

Boek

In december 2019 rolde mijn eerste boek “KIEUW! En andere verhalen” van de pers. Het is een bundeling van verhalen en columns die ik heb geschreven.

Bestel het boek op deze website en ik stuur je een gesigneerd exemplaar.