Onzichtbaar
Een vrouw met een hondje, een bink op de fiets.
Zij kijkt naar de jongen, voor hem is zij niets.
Het hondje moet plassen en trekt aan de riem.
De jongen fietst door, hij heeft hen niet gezien.
De vrouw kijkt hem na terwijl hij verder rijdt.
Hij is als de jongens uit haar puberteit.
Ook toen was ze niemand, maar toen deed dat pijn.
Nu heeft ze aanvaard om niet iemand te zijn.
Foto © StockSnap op Pixabay
Opgemerkt...
Piet Paaltjens schreef ooit:
Ik sprak laatst tot iemand
Wees uzelf!
Hij kon niet
Hij was niemand.
GV: wie begeerte noch vrees; afkeer noch bewondering inboezemt… die is onzichtbaar.
Onzichtbaar
Oud zeer. De jeugd vind ons al vroeg oud maar dat vonden wij toch ook toen we jong waren
Reactie van Paul Schrijft
Zo is het. Dank je wel voor je reactie Toos. Hartelijke groeten, Paul.
zwartgallig
Ik zal nooit aanvaarden niet iemand te zijn! Ieder mens (jong of oud) IS iemand. Voordeel van het ouder worden is, dat je meer gaat relativeren. Mijn IK wordt steeds minder afhankelijk van anderen. Maar wat is het jammer, als mensen niet kunnen voelen dat ze iemand zijn.
Reactie van Paul Schrijft
Klopt. Dank je wel voor je reactie Terry. Hartelijke groeten, Paul.
Nadenkertje
Mooi ontroerend versje Paul.. beetje triestig, maar dat past wel bij je… De aandacht even vestigen op de mensen die je niet ziet en hoort.. maar die eigenlijk de aandacht wel verdienen. We zouden meer alert op dit soort mensen moeten zijn… even een knikje en een groet is zulk een kleine moeite
Reactie van Paul Schrijft
Precies Karin. Dank je wel voor je reactie. Hartelijke groeten, Paul.
Onzichtbaar
Als je ouder wordt is het steeds onbelangrijker om in het zicht
te lopen en zeker voor jonge ventjes.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor dit voortschrijdend inzicht tante Tiny. Hartelijke groeten, Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
