Spreeuwenmeeuw
Een kleine spreeuw scheerde vol trots over ‘t strand van Callantsoog.
Het viel alleen de meeuwen op dat er een spreeuwtje vloog.
Hij zeilde op de westenwind die over ’t water woei
en raakte met zijn kleine vleugels danig in de knoei.
Die waren niet gemaakt voor stormen komend over zee,
maar ‘t spreeuwenkleed was wat hij had, dus deed hij het ermee.
De meeuwen keken korzelig naar deze kleine spreeuw,
maar korzelig is vrij normaal voor elke doorsnee meeuw.
Een zilvermeeuw gleed met hem mee en vroeg hem naar ’t gerucht,
dat hij zich wilde voegen bij een heuse meeuwenvlucht.
Dat kopt, kwetterde de spreeuw oprecht, ik hou zo van de kust,
voor mij is deze kustlijn geen bevlieging maar een must.
Ik voelde me als kuiken nooit echt helemaal een spreeuw,
ik denk dat ik ben uitgebroed als een transgendermeeuw.
De meeuw keek wat bedenkelijk, maar dat is vrij normaal,
luchthartigheid dat vindt een meeuw nou eenmaal erg banaal.
Dus jij denkt dat je met die veertjes op je spreeuwenkop,
oprecht een heuse meeuw kunt zijn, nee sodemieter op.
Je vleugels zijn daarvoor te slap en onderaan je poot,
ontbreekt het je aan vliezen. Spreeuw die zee dat wordt je dood.
De spreeuw streek op een strandpaal neer en keek de meeuw strak aan,
hij liet zich niet ontmoedigen, hij gaf hem te verstaan:
Ik weet dat dit m’n makken zijn, het is dan ook geen keus,
ik ben een meeuw in spreeuwenkleed, ik meen het serieus.
Wat jij van buiten ziet meeuw, dat voel ik niet binnenin,
pas als ik echt een meeuw kan zijn, dan heeft mijn leven zin.
De meeuw keek naar de golven van het stilaan ebbend tij,
en zei na enig nadenken: oké je hoort erbij.
Wat maakt het welbeschouwd nou uit hoe jij je leven leeft,
geen meeuw die zeggenschap over dit spreeuwenleven heeft.
Dan ga je vanaf heden door het leven als een meeuw,
en mag je luidkeels meedoen met ons felle meeuw-geschreeuw.
Dus mensen als u ooit verpoost op ’t strand van Callantsoog,
kijk dan gerust vanuit uw boek eens speurend naar omhoog.
Dan ziet u in de lucht, waarschijnlijk onder luid geschreeuw,
een zilvermeeuw die wel iets wegheeft van een kleine spreeuw.
Foto © Natalie583 op Pixabay
Respect voor anderen
Er zit weer veel in om over na te denken.
Laat iedereen in zijn waarde en leven zoals hij of zij dat wil.
Weer heel goed geschreven.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Lucie. Groeten, Paul.
Spreeuw
Mooi geschreven. Zo zie je als je maar hard genoeg schreeuwt,
je er uiteindelijk bijhoort!
Reactie van Paul Schrijft
Dat is ook weer waar. Bedankt voor het reageren tante Tiny. Groeten van Paul.
spreeuwenmeeuw
Erg mooi zo moet het gaan .
Laat iedereen kiezen hoe hij of zij gelukkig is.
Reactie van Paul Schrijft
Precies. Dank je wel voor je reactie Toos. Hartelijke groeten, Paul.
Dieren als leermeester in verdraagzaamheid
Ik vond deze oude titel, die ik blijkbaar al eens gebruikt had bij een ander verhaal/vers, weer zeer toepasselijk voor deze meeuwenspreeuwen fabel/parabel. Jouw verzen vind ik ijzersterk, taalkundig spitsvondig!
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je feedback Terry. Hartelijke groeten, Paul.
mooi
mooi versje over het leven Paul… inderdaad.. laat iedereen zijn eigen leven leiden. het is niet aan een ander daarover te oordelen. Met onderling respect kom je veel verder
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je bericht Karin. Hartelijke groeten, Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
