
Staren in het donker
Aan de rand van de wereld staart een moeder in het donker.
Waar kijk je naar, vraagt het leven.
Naar niets, zegt de moeder.
Waarom kijk je dan, als je toch niets ziet.
Opdat mijn ogen kijken moeten.
Je kunt je ogen sluiten, want ook daar is het donker.
Als ik mijn ogen sluit, zie ik wie ik verloren ben.
Foto © Gisela Merkuur op Pixabay
gevoel
Het roept verschillende gevoelens op.
Heel veel mensen kennen verlies.
Blijf toch open staan voor wat je nu nog ziet.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie. Hartelijke groeten, Paul.
Staren in het donket
Herinneringen komen inderdaad eerder boven in het donker.
Reactie van Paul Schrijft
Inderdaad. Dank je wel voor je reactie tante Tiny, hartelijke groeten, Paul.
Dubbel
Zoveel over na te denken: is dit een mens die dierbaren verloren heeft (zoals ieder levend wezen)? Of is zij zichzelf verloren? Of is het Moeder Aarde die de vernietiging ziet? Mooi, maar ook een beetje verdrietig….
Reactie van Paul Schrijft
Mooi zoal jij het leest. Dank je wel voor je reactie Terry. Hartelijke groeten, Paul.
Verliezen of verloren
Dit raakt. Je denkt na over wat je hebt, wat je kan verliezen en wat er is verloren.
In het donker zie je niets maar er is wel heel veel om je heen. Met je ogen open zie je nog contouren. Met neigen dicht zal je nooit iets zien en heb je enkel de herinnering.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie JW. Hartelijke groeten, Paul.
Staren in het donker
Gevoelig
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Toos. Hartelijke groeten, Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!