Watertor
Een geelgerande watertor las rustigaan zijn krant.
Het had een schijn van pais en vree zo aan de waterkant.
Zijn vrouw bracht hem een kopje thee en koekjes om te dopen.
Toch zuchtte hij wat zorgelijk toen ik voorbij kwam lopen.
Wat scheelt eraan, zo vroeg ik hem, ik ken hem aardig goed.
Wat drukt er op zo’n mooie dag op uw kevergemoed.
Hij zuchtte weer en staarde schuchter in zijn kopje thee.
Het leven van een waterkever valt toch zeker mee?
Maar daar zat ik klaarblijkelijk een redelijk eind naast.
Hij schudde met zijn torrenhoofd en hij leek oprecht verbaasd,
dat ik niets van de zorgen om zijn oudste larve wist.
Ik had diens wispelturigheid klaarblijkelijk gemist.
Het is goede jongen hoor, behulpzaam en beleefd.
Maar maak je uit de voeten als mijn larve honger heeft.
Dan transformeert… hij zweeg, hij zei het liever niet hardop.
Uit schaamte boog hij daarop uiterst nederig zijn kop.
Ik stelde hem gerust en vroeg hem wat hij zeggen wilde.
Nieuwsgierig als ik was naar wat diens kind de honger stilde.
Terwijl ik allerminst beducht me naar de kever boog,
– ik waarschuw u, u houdt het bij het volgende niet droog –
Schoot vliegensvlug de tor omhoog en beet me in mijn nek.
Want blijkbaar was ik voor zijn kroost de eerstvolgende snack.
Nieuwsgierigheid is ongezond dat blijkt uit dit verhaal.
Toch is het zuur dat ik het leven laat voor een moraal.
Foto © Egor Kamelev op Pexels
Watertor
Een erg leuk versje
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Toos. Groeten, Paul.
Watertor
Heel mooi verhaaltje.Stemt tot nadenken!
Nieuwsgierig zijn wordt soms afgestraft!
Hij vond je blijkbaar een lekker hapje laat dat een
troost zijn,al is het wel een schrale!!!
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
