Hondje van steen
Het hondje van steen op de bovenste plank zit stil naar de kaften te kijken.
En hoopt dat door al dat zwaarwichtig papier de planken niet zullen bezwijken.
Want alle gewicht van het zwaarlijvig volk drukt flink op de lijm in de naden.
Nog meer bundels toevoegen vind hij dan ook nadrukkelijk niet aan te raden.
Hij kijkt stomverbaasd naar een vrij dikke pil die weet hoe men mager kan blijven.
En vraagt zich daarbij met verwondering af hoeveel je daarover kunt schrijven.
Daarnaast staat een kookboek heel ostentatief ‘t afvallige werk te negeren.
Omdat volgens hem een bourgondisch gestel boven spichtig valt te preferen.
Heel stilletjes staat tussen Kafka en Holst, bij Zadelhof en Rubinstein.
Een onbekend werkje immuun voor kapsones niet anders dan zichzelf te zijn.
Zij luistert niet naar het gezwollen gekout der achtbare literatuur.
En glijdt liever in haar herinnering weg naar menig warm herdersuur.
En de Winkler-Prins, vijftiendeling compleet staat knorrig te jeremiëren.
Dat sinds de pc zelfs de stemmen des volks zich slechts www informeren.
Met knarsende sluiting buigt majestueus, een stokoude bijbel naar voren.
En noemt heel plechtstatig het wereldse web, een nieuw soort van Babelse toren.
Het hondje van steen rekt zich schokkerig uit en wordt daarna boos afgeblaft.
Als bij het vertrek hij zijn achterpoot heft tegen de fiscus almanak kaft.
Foto © Photo by Jill Heyer
Dichtkunst
Ik houd er niet van maar het is m.i. poëzie van hoog niveau
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Astrid. Hartelijke groeten van Paul.
Hondje
Ik snap dat het hondje …….krijgt van zulke zware geschriften met veel
air en dat hij zijn pootje licht!!!
Reactie van Paul Schrijft
Precies. Dank je wel voor je reactie tante Tiny. Groeten van Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
