Luisteren
Mijn vader hoort niet goed. Hij fietst richting de negentig, dus dat zijn gehoor vermindert is niet zo heel erg vreemd. Daarnaast heeft hij een schietoor, de juiste term hiervoor is geloof ik kanonniersdoofheid.
Hij was beroepsmilitair. De schade aan de kant waar hij aanlegde is dan ook flink en loopt niet synchroon met de doofheid van zijn andere oor.
Mijn vader is een bejaarde zoals de politiek hem graag ziet, hij is zelfstandig en gezagsgetrouw. Als zijn pensioen weer eens wordt bevroren trekt hij niet rebellerend op naar het Malieveld. Hij moppert het onrecht van tafel en schilt daarna de piepers, want dat doet hij zelf. Hij kookt, hij wast, doet boodschappen en gaat als hij denkt dat zijn gehoor verder achteruit is gegaan naar de audicien.
Een daar afgenomen gehoortest bevestigde de achteruitgang. Omdat hij graag wil blijven volgen wat er in de wereld speelt, niet dat hij daar momenteel bijzonder vrolijk van wordt, heeft hij de apparaten maar gelijk laten aanmeten.
Mijn vader is goed verzekerd, hij is er nog één van de oude stempel die denkt dat verzekeringsbedrijven ten dienste van hun cliënten staan. Dus ging hij er vanuit dat het met die nieuwe apparaten wel goed zat. Maar dat was te simpel gedacht. Om voor die vergoeding in aanmerking te komen moesten er, ook letterlijk, nog wat stappen worden gezet.
Nu is die audicien volgens de richtlijnen van de zorgverzekeraar gecertificeerd. Je zou dus zeggen dat die persoon weet wat hij doet, waardoor zijn bevindingen serieus genomen zouden mogen worden. Maar om de vergoeding te krijgen moet er een handtekening van een Kno-arts op de aanvraag staan. Ook dat is een richtlijn van de zorgverzekeraar. Doet mijn vader dit niet, dan mag hij de apparaten zelf betalen. Ik weet niet of u weet wat die dingen kosten? Je kunt er best leuk van op vakantie.
Ik begrijp dat er, wanneer er een afwijking wordt geconstateerd naar een oorzaak moet worden gezocht. Maar mijn vaders schietoor is bekend, dit staat in zijn dossier en hij vertelt het er altijd nog even bij. En nogmaals, hij is van diep uit de vorige eeuw, dus een achteruitgang is niet zo heel erg vreemd.
Toch moest hij naar de Kno-arts. En die man zal niet voor niets werken. De assistente die de gehoortest nog eens dunnetjes overdeed, zal dit ook niet gratis doen.
Deze test gaf geen ander resultaat dan degene die door de audicien werd afgenomen.
Het enige dat de Kno-arts nog moest doen was een handtekening zetten, wat hij dan ook keurig deed. Voor de vorm heeft hij mijn vaders oren op oorsmeer gecontroleerd. Het zat er niet, het scheelde een declarabele handeling.
Mijn vader krijgt de apparaten die hij nodig heeft om aan het dagelijks leven te kunnen blijven deelnemen. Apparaten die duurder werden door regeltjes die zijn gemaakt om instanties in stand te houden. Dit zal vast niet het enige voorbeeld zijn van hoe kosten stijgen doordat niet de logica, maar protocollen regeren.
Nu kan ik roepen dat het echt niet alleen de vergrijzing is die de zorg zo prijzig maakt, maar ik denk niet dat dit veel uithaalt. Niet dat diegenen die het zouden moeten horen doof zijn, ze hebben moeite met luisteren.
Deze column verschijnt op woensdag 4 december 2019 in de online en huis aan huis krant De Edese Post.
Het enige dat de Kno-arts moest doen was een handtekening zetten. Voor de vorm heeft hij mijn vaders oren op oorsmeer gecontroleerd. Het zat er niet, het scheelde een declarabele handeling.
Foto © kalhh op Pixabay
Raak !
Zo mooi weer Paul
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Linda. Hartelijke groeten, Paul.
Hoezo de zorg duur
Precies zoals het gaat, het moet extra geld kosten.
Maar goed, fijn dat de hulpmiddelen er zijn.
En idd luisteren is heel iets anders dan horen!!
Reactie van Paul Schrijft
dat is het. Dank je wel voor je reactie Lucie, groeten van Paul.
Luisteren
Prachtig geschreven, en zo herkenbaar. Fijn dat je vader nog zo zelfstandig in het leven staat, alleen zo nu en dan wat hulp nodig heeft om dit ook goed te kunnen. Helaas de regelgeving maakt het te moeilijk en inderdaad onnodig duur. Laten we beter luisteren en kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen zonder alle overbodige regel en wetgeving daarbij word het n stuk goed goed koper en kunnen mensen zoals je pa hopelijk nog lang en zelfstandig veder genieten van hun waarde volle leven.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Els. hartelijke groeten, Paul.
Ontluisterend
Prachtig, raak en zooooo waar ! Die vreselijke protocollitis. Zonde van de tijd, geld en middelen.
Maar hoe pakkend verwoord. Al je stukjes in 1 adem uitgelezen. Je schrijft net zoals je praat, herkenbaar.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Herma. Hartelijke groeten, Paul.
het venijn zit in de staart
Wat een goed verhaal over de oeverloze verspilling in de zorg. Het zou zoveel makkelijker kunnen/moeten. En vooral die laatste alinea geeft het hele probleem goed weer. BAM!
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Terry. Hartelijke groeten, Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
