Alle goeds

door | 19 november 2019 | Columns

Ik waarschuw maar vast, dit wordt geen opgewekt stukje. Het gaat over de dood. Geen feestelijk onderwerp. U kunt daarom maar beter doorbladeren, er zijn plezieriger dingen om over te lezen.

Ik heb echt geprobeerd om over andere onderwerpen te schrijven, er is immers genoeg gaande in de wereld, maar ik kreeg deze week een mail die me niet losliet. Deze was van een klant die me vertelde dat ze niet meer zou komen sporten. Ze is opgegeven, ze gaat dood.  

Ik lees wel vaker mailtjes van klanten waarin ze hun opzegging toelichten. Meestal is het een plausibele verklaring over het waarom met soms leuke sportherinneringen en dus begon ik ook deze mail met belangstelling te lezen. 

En toen was het stil.

En bleef het stil, want wat moet je denken? Wat moet je zeggen als iemand de dood in de ogen kijkt en in allerijl afscheid moet gaan nemen, want de kanker in haar lijf is agressief en poetst in rap tempo haar leven weg. Haar overlijden is geen kwestie van maanden.   

We weten natuurlijk allemaal dat we uiteindelijk komen te overlijden. De dood is onderdeel van het leven. Waarom greep dit me dan toch zo aan?

Vanaf ruwweg ons dertigste levensjaar geeft het leven er de brui aan. Ons lijf vindt het dan al welletjes. Er worden gaandeweg nog wat kleine reparaties gedaan om de boel aan de gang te houden, maar het verval is ingezet en voert ons onverbiddelijk naar een einde. Een einde dat nog ver bij ons vandaan ligt en wat, als het uiteindelijk komt vanzelfsprekend is. Niet dat er dan geen verdriet mag zijn. Hopelijk is er, als het zover is, oprechte rouw. Maar het zal worden verzacht door berusting over het eind van een lang en werkzaam leven.

Onlangs overleed de moeder van een vriend. Ze was in de tachtig en dement. Haar leven stond al een aantal jaren in de wacht. Haar overlijden was een verlossing. Natuurlijk was er verdriet, deze vriend raakte iemand kwijt die een wezenlijk onderdeel van zijn identiteit was. Toch was zijn verdriet vermengd met begrip over haar overlijden, en dat gaf troost.

Enige tijd geleden was ik onderdeel van een erehaag waarlangs het lichaam van een kind werd weggedragen.

Dat verdriet was rauw, in dat verdriet zat geen enkele vorm van begrip voor het overlijden, want als iemand vroegtijdig of abrupt uit het leven wordt weggenomen is er geen balans tussen verdriet en begrip.

Die onbalans voelt als onrecht.

Het ís onrecht en je staat er machteloos tegenover.

Dat voelde ik na het lezen van die mail ook, de onbalans. Er wordt iemand onrecht aangedaan waar je met de beste wil van de wereld geen begrip voor kunt opbrengen, omdat ze te jong is en nog zoveel moet doen. Had willen doen. En niet meer mag doen.

U kent haar niet. En dat wil ze zo houden. Ik ken haar een beetje en weet dat ze zich inzette voor een betere samenleving en een rechtvaardiger wereld. Mensen zoals zij zijn hard nodig, altijd, maar zeker op dit moment in onze geschiedenis. Toch zal de wereld haar moeten missen, haar naasten een geliefde. 

Ze leest mijn verhalen en weet dat ik dit schrijf. Daarom, D, alle goeds.

Deze column verschijnt op woensdag 20 november 2019 in de online en huis aan huis krant De Edese Post.

Er wordt iemand onrecht aangedaan waar je met de beste wil van de wereld geen begrip voor kunt opbrengen, omdat ze te jong is en nog zoveel moet doen. Had willen doen. En niet meer mag doen.

Er wordt iemand onrecht aangedaan waar je met de beste wil van de wereld geen begrip voor kunt opbrengen, omdat ze te jong is en nog zoveel moet doen. Had willen doen. En niet meer mag doen.

Foto © Visual Hunt

4,8
Rated 4,8 out of 5
4,8 van 5 sterren (op basis van 5 reviews)
Heel goed80%
Goed20%
Gemiddeld0%
Slecht0%
Heel slecht0%

Lees de beoordelingen

Leven en dood

Rated 5,0 out of 5
3 januari 2020

Erg goed geschreven. We gaan allemaal dood, maar vaak is het oneerlijk.

Te jong, nog intens genietend van het leven enz enz, maar soms komt de dood als een verlossing.

Avatar for Lucie
Lucie

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel Lucie. Hartelijke groeten, Paul.

Alle goeds

Rated 5,0 out of 5
24 november 2019

Erg triest. Helaas krijgen we er allemaal mee te maken al voelt het als je nog jong bent erg onrechtvaardig.

Sterkte en kracht is wat ik haar wens

Avatar for Toos
Toos

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel voor je reactie Toos. Hartelijke groeten, Paul.

Onbalans

Rated 5,0 out of 5
21 november 2019

Verdrietig en mooi omschreven over de balans en onbalans. Over het “waarom?” krijgen we helaas nooit antwoord.

Avatar for Terry
Terry

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel voor je reactie Terry. Groeten, Paul.

Alle goeds

Rated 5,0 out of 5
20 november 2019

Wow, zoiets komt wel binnen.We komen allemaal aan de beurt

maar dit is weer te vroeg zoals zo vaak.Hoe ouder we worden

hoe dichter het bij komt, maar we schuiven het allemaal op.

Ik ken haar niet maar toch alle goeds voor D.

Avatar for Tiny
Tiny

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel tante Tiny. Groeten, Paul.

Ik zie weer nieuwe ontwikkelmogelijkheden voor je......

Rated 4,0 out of 5
20 november 2019

Ha Paul, ik zie weer een mooie ‘side’ baan voor je weggelegd. Als buitengewoon trouwambtenaar bedacht ik me (na de begrafenis van mijn vader) dat ik ook wel ‘rouwambtenaar’ zou kunnen zijn. Er zitten veel overeenkomsten tussen rouwen en trouwen. Bij beide ceremonies wordt een persoonlijk verhaal erg op prijs gesteld. Ik laat het echtpaar vrij in de keuze en geef ze mee wat ze allemaal kunnen doen om hun ceremonie zo persoonlijk mogelijk te maken. Veel mensen weten niet wat er mogelijk is…

Creativiteit/schrijven en empathie zijn belangrijke vaardigheden in deze banen. Na een sollicitatie bij DELA (paar jaar geleden alweer) trok ik me zelf terug uit de procedure omdat het salaris wel erg veel verschilde van mijn huidige baan en je moest altijd beschikbaar zijn. Ik vind het beroep uitvaartleider wel bij je passen. En gek genoeg bedacht ik me dat toen ik bij het verlaten van de sportschool een flard van een gesprek opving tussen jou en iemand anders. Dat gesprek ging over uitvaartleiders. En nu bij het lezen van dit mooie stukje, denk ik er weer aan. Toch maar ff mijn gedachten laten weten aan je. Het is mooi als je een rol kan spelen in het vormgeven van iemand zijn begrafenis. Passend bij de persoon en waarbij de familie met een warme herinnering op terug kan kijken. Maar ik hoop wel dat je ook sportleraar blijft!

Avatar for Sita Hes
Sita Hes

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel voor je uitgebreide reactie Sita. Hartelijke groeten, Paul.

Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!

 

Verhalen per e-mail

Verhalen per e-mail

Ontvang mijn volgende verhaal automatisch per e-mail in je inbox!

Gelukt! Controleer je e-mail.

Pin It on Pinterest