Sap

door | 24 januari 2018 | Korte verhalen

De vrouw lag met haar rug naar de kamer toe op de bank, de middagzon bescheen haar benen. Op de grond drukte het kind de gekleurde blokjes op de plastic bouwplaat, kleur bij kleur: anders werd het een rommeltje. Een kreun en een zuchtend ontwaken. De jongen keek schuchter om. Ze rekte zich uit. Hij haalde zijn hand voorzichtig uit de legobak. Ze draaide zich steunend op haar andere zij. Hij trok zijn hoofd tussen zijn schouders.
‘Hoe laat is het?’
Hij keek op de wijzerplaat van de grote staande klok, de klok waar de zeven geitjes zich in verstopten.
‘Ik vroeg hoe laat het is’.
Hij las de wijzers. ‘Tien minuten over vier uur’.
‘Tien over vier. Kun je niet gewoon praten?’
Hij boog beschaamd zijn hoofd.
Ze gaapte. ‘Ik heb dorst’.
Hij stond op en liep naar de keuken.
‘Wat ga je doen?’
Hij keek om.
‘Moet je niet eerst vragen wáár ik zin in heb?’
Hij knikte. ‘Wat wil je drinken’.
‘Hoe heet ik?’
‘Mama’.
‘Ik kan je niet verstaan’.
Hij liep terug. ‘Wat wil je drinken mama?’
‘Sap en schiet een beetje op want ik heb dorst. Dat eeuwige getreuzel van jou’.
Hij haastte zich weer naar de keuken. Opende de koelkast, pakte met beide handen het zware pak uit de deur, tilde het op het aanrecht, pakte het opstapje, zette het voor de buffetkast, klom erop, ging op zijn tenen staan, opende het deurtje, pakte een glas, zette het op het blad van de buffetkast’.
‘Wat ben je aan het doen!?’
Hij trok van schrik zijn schouders op. ‘Ik pak een glas voor je’.
‘Hoe heet ik?’
‘Mama’.
‘Ik kan je niet verstaan’.
Hij klauterde van het opstapje af en liep naar de kamer.
Ze was gaan zitten en keek hem stuurs aan ‘Waar is mijn drinken?’
‘Ik was een glas aan het pakken en…’
Ze stond zuchtend op en liep de kamer door. Hij stapte schuchter aan de kant.
‘Koelkast open, kast open, opstapje midden in de keuken en nog steeds geen drinken’. Ze pakte het glas en schonk het vol. Ze keek even op hem neer. ‘Moet ík de boel opruimen?’
‘Nee mama’ hij klom op het opstapje en sloot het kastje.
Ze duwde met haar voet bruusk de deur van de koelkast dicht. ‘Nu is alle kou eruit, maar dat interesseert jou natuurlijk niets’.
‘Jawel, maar ik…’.
‘Pardon?’ Ze keek hem met hooghartige blik aan. ‘Ik…ik…altijd maar ik?’
Hij schudde bedremmeld zijn hoofd.
‘Dat dacht ik ook. Heb ik dat opstapje gebruikt?’
Hij schoof het opstapje tegen de kast.
‘Niet schuiven, dat maakt krassen’.
Hij knikte en pakte het opstapje op.
‘Laat maar, want nu zijn die krassen er toch al’.
Hij zette het opstapje neer.
‘Het sap?’ Ze knikte kort naar het aanrecht.
Hij was het pak vergeten. Hij tilde met beide handen het pak van het aanrecht, hield het tegen zijn borst en liep naar de koelkast…de gesloten koelkast. Hij maakte voorzichtig twee vingers los van het pak en haakte ze met ingehouden adem om het handvat van de deur, trok hem moeizaam open, zette het pak zorgvuldig op zijn vaste plaats, duwde behoedzaam de deur weer dicht en ademde uit.
‘Ik heb dorst’, ze zette haar glas in de gootsteen en liep naar de kamer terug. ‘En ik wil graag een schoon glas, als dat niet teveel moeite is tenminste’.

Afbeelding van gekleurde legosteentjes.

Een verhaal over de vervuilde band tussen een moeder en haar kind. In zijn afhankelijkheidspositie als kind, is het kind aan de stemming van zijn moeder overgeleverd. De moeder viert haar frustraties bot op degene waarvan zij de minste weerstand hoeft te verwachten. Emotionele chantage grenzend aan kindermishandeling.

4,9
4,9 van 5 sterren (op basis van 8 reviews)
Heel goed88%
Goed12%
Gemiddeld0%
Slecht0%
Heel slecht0%

Lees de beoordelingen

true story

10 maart 2019

Je zou willen dat het verzonnen was… maar helaas… het gebeurt te veel. Een egoistische ouder en een kind dat je een mooie kindertijd gunt. Mooi geschreven weer.

Avatar for Karin
Karin

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel Karin. Hartelijke groeten, Paul.

Brok

27 juli 2018

Een brok in m’n keel, opkomende tranen. Pfffff. Beeldend geschreven, onmacht, pijn, verdriet,heftig. Maar wat een kracht om het zo op papier te krijgen.

Avatar for Jennifer
Jennifer

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel voor je mooie feedback Jennifer. Hartelijke groeten van Paul.

Je zou d'r

26 februari 2018

Helaas is dit de realiteit……

Avatar for Else
Else

Reactie van Paul Schrijft

Helaas wel Else. Bedankt voor je review.

Sap

31 januari 2018

Oooh er borrelde van alles in mn buik. Wat een mens, je zou der…grrr. Ach dat jongentje, zo triest. Die wil je gelijk in je armen sluiten. Je wil ook weten hoe het afloopt… mooi beschreven en zo levensecht.

Avatar for Anita
Anita

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel Anita, wie weet komt er ooit een vervolg.

Woede en meelij....

25 januari 2018

Zo goed geschreven waardoor ik allerlei emoties voelde. Woede over die vreselijke moeder en meelij met dat jochie…… !

Jij hebt met dit verhaal mij (en andere lezers) geraakt.

Avatar for Terry Langedijk
Terry Langedijk

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel Terry.

Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!

 

Verhalen per e-mail

Verhalen per e-mail

Ontvang mijn volgende verhaal automatisch per e-mail in je inbox!

Gelukt! Controleer je e-mail.

Pin It on Pinterest