Suggestie
Onlangs vertelde de weerman iets over gevoelstemperaturen. Het is een vrij nieuwe term die zegt dat het warmer of kouder kan aanvoelen dan de objectieve meting aangeeft. Vroeger hadden we niemand nodig om ons te vertellen of het koud was. Als er ijsbloemen op de ramen stonden vroor het. Als die bloemen na een half uurtje waren verdwenen viel het met de kou wel mee en als ze niet weg te krabben waren kon er met een paar dagen geschaatst worden.
Het was de tijd van enkel glas, van de Ard- en Keessie-muts en boerenkool van ’t land. Die boerenkool kwam uit de moestuin van mijn grootouders. Als het tijd was om te oogsten, hielp de hele familie mee om de groenten ván het land, ín de pan te krijgen. Daarna kon de winter beginnen.
Het waren lange koude winters en er lag altijd sneeuw. Dat is natuurlijk niet zo, hoe ouder je wordt hoe meer herinneringen tot een reeks opvallende gebeurtenissen worden samengeperst. Het brein maakt een schifting tussen wat het wel en niet belangrijk vindt. Alle verregende dagen zien uw hersenen als niet koesterwaardig, maar de momenten dat u als kind uitbundig door de sneeuw holde zet uw brein goudomlijst in het volle zicht van uw herinnering.
Uw brein onthoudt hoofdzaken en suggereert daarmee een logisch verhaal, vervolgens wordt dat verhaal voor u waarheid en verlangt u terug naar de winters van vroeger. Suggestie is een twijfelachtig mechanisme, in uw herinnering kan een saai verhaal een sprookje worden. Dat uw brein dit doet is een bekend verschijnsel, het principe van suggestie wordt dan ook bewust misbruikt. Losstaande zaken worden, in de hoop dat het brein van de toehoorder er logica of zelfs waarheid in gaat zien, gekoppeld.
Politici maken er daarom gretig gebruik van en onlangs bediende een plaatselijke politicus zich nog van die kunstgreep. Een van uw SGP raadsleden schreef in deze krant een artikel over veiligheid. In verschillende alinea’s haalde hij aan wat er veiliger kon, hij koppelde veiligheid aan overlast en dat vervolgens aan een gevoel van onveiligheid. Hij schreef over schade als gevolg van criminaliteit en ging daarna plotseling over op integratie. De inhoud van die alinea had niets met veiligheid te maken, hij strooide wat met clichés en keerde vervolgens terug naar het hoofdonderwerp.
Het leek een onschuldige zijsprong, maar wat hij deed was een suggestie wekken, hij wekte de suggestie dat onveiligheid, criminaliteit en integratie iets met elkaar te maken hebben. Hij schreef dit niet letterlijk, maar hij reeg die woorden dermate geraffineerd aan elkaar dat hij het denken, úw denken, een bepaalde kant op manipuleerde. U werd verleid uw mening naar het doel van de politicus te vormen. Wát zijn doel was mag u zelf invullen, maar laat u niet bij de neus nemen, er komen weer verkiezingen aan. Laat u niet gebruiken, vorm een objectieve eigen mening en kijkt u daarbij vooral kritisch naar politici die zeggen welk gevoel u moet volgen.
Mijn opa was een eigenwijze man, hij had geen tv en hij las amper een krant. Niemand hoefde hem te vertellen wat hij moest doen. Als het tijd was om te oogsten had hij geen weerman nodig, hij keek dan naar het gewas en naar de hemel en gebruikte zijn boerenverstand om te weten uit welke hoek de wind waaide.
Deze column verschijnt op woensdag 2 januari 2010 in de online en huis aan huis krant De Edese Post.
Laat u door politici niet bij de neus nemen, vorm een objectieve eigen mening en kijkt u daarbij vooral kritisch naar hen die zeggen welk gevoel u moet volgen.
Foto © Plush Design Studio op Pexels
Suggestie
Mooi die goede oude tijd schaatsen beschuit en chocomel heerlijk.
Bloemen op de ramen mooi was dat, nu zou ik het minder vinden.
Wat de politiek betreft inderdaad zieltjes winnen daar draait het om
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Toos. Groeten, Paul.
Sugestie
Jouw gevoel over vroeger sluit naadloos aan bij het
mijne.Wat de politiek betreft,zijn ze allemaal
hetzelfde, er telt maar een ding, Zieltjes winnen!
Hoe? Dat kan niet schelen.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
