Kerstverhaal
Het Kindeke is verdwenen. Weg. Toen ik vanochtend de lampjes van de kerstboom aandeed was de kribbe leeg. Maria stond met een devote blik naar de kale voederbak te staren en Jozef keek wat gemelijk opzij, alsof hij wilde zeggen dat hij ook nu weer van niets wist. De herdertjes stonden wat ongeïnteresseerd rond de stal te lummelen. Aan hun landerige blik te zien hebben ze vannacht flink doorgehaald en ik denk dat ze niet eens gemerkt hebben dat er op deze kerstochtend iets faliekant mis is. Want Het Kindeke is verdwenen, de kribbe is leeg.
Maar kan Kerst zonder Hem erbij dan nog wel doorgaan? Of moeten we de boel maar gewoon afgelasten, de os zijn stal teruggeven, Maria weer op de ezel hijsen en Melchior, Caspar en Balthasar-Gerards met hun kamelen onverrichter zake oostwaarts sturen? En dan maar hopen dat er geen ellende van komt natuurlijk, zoiets heeft immers consequenties. Want wat moeten we met al dat eten? En met de cadeaus? Hebben we daar eigenlijk niet gewoon recht op?
Misschien moet ik gewoon doen of mijn neus bloedt en een ander figuurtje in de kribbe leggen. De lego poppetjes zijn van dezelfde grootte en onder wat stro weggemoffeld heeft wellicht niemand iets in de gaten. Misschien Luke Skywalker of Harry Potter. Alhoewel met dat ronde brilletje van de laatste de fraude misschien te veel in de gaten zal lopen. Dan kan ik beter Wonderwoman onder het stro stoppen want die heeft van dat lange engelachtige haar. Maar ja Wonderwoman, de naam zegt het al is een vrouw en een vrouw als basis van een leer? Nee, dat kan natuurlijk niet. Het is bovendien niet correct en grenst daarnaast toch al gauw aan blasfemie en dát moeten we, zeker in deze tijd niet hebben. Luke Skywalker dan maar, die jongen kan immers best wat liefde en compassie gebruiken.
Maar ik kan de kribbe natuurlijk ook nog even leeg laten, want soms lossen problemen zich vanzelf weer op. Gewoon wegkijken van een lege voederbak en van een dakloos kind en simpelweg net doen alsof de misstand niet bestaat. Ik kan me natuurlijk niet overal druk om maken en het zijn tenslotte niet altijd mijn zaken en “iemand” zal er vast wel “iets” aan doen. Zodat ik met een gerust geweten kan genieten van mijn vrije dagen, het overvloedig lekkers en de welverdiende cadeaus.
Uit de boxen sijpelen de zoete sentimenten van George Michael en van Band-aid. En straks als alle gasten weg zijn buik ik uit bij “All you need is love”. Nu, aan de volle dis gezeten zegen ik met mijn glas geheven de stad, de wereld en het komende jaar. Ik neurie “White Christmas”, denk maar niet te veel aan wat er mis is en neem een slok op “vrede en welbehagen”. En de kribbe? Niemand heeft iets in de gaten want er staat een rendierslee voor de lege stal.
Deze column verscheen op maandag 25 december 2017 op edesepost.nl.
Afbeelding: Paul de Vries, 24-12-2017
Om ook in de zomer van te genieten
Door de humor goed te behappen, haarscherpe verbanden en een mooie maatschappij kritische lading. Lijkt uit de losse pols geschreven, dat vereist een grote schrijfvaardigheid. Mijn complimenten!
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je feedback Barbara. Hartelijke groeten, Paul.
Verwachtingsvol
Grappig. Verbazend. Leuk.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
