Na het reces zien we verder
Ach ik begrijp hem wel, Mark trekt peinzend een sigaret uit het pakje, zoekt in de zakken van zijn jeans naar zijn aansteker en steekt van de wind wegdraaiend de sigaret aan. Hij inhaleert diep en ontspant daarbij enigszins. Niet dat hij bijzonder gespannen is maar hij maakte zich aanvankelijk toch ongerust over wat die knuppel vrij onverwacht in het hoenderhok had gegooid. Hij laat de rook langzaam uit zijn mond ontsnappen en kijkt mijmerend over de stoffige parkeerplaats en naar het langsrazende vakantieverkeer.
Hij heeft geen hekel aan Stef. Stef doet zijn best. En Mark neemt het zichzelf ook een beetje kwalijk. Want hij had kunnen verwachten dat zijn vaste invaller ook eens wilde scoren. Maar hij had verwacht dat Stef eerst een beetje onhandig met de bal jonglerend over de middellijn zou stumperen. Waarna hij de stuntelende man zélf naar een aanstootvrij doel zou dirigeren. Of het daaropvolgende schot raak zou zijn, Mark dacht overigens van niet, maakte niets uit. Over de uitkomst van de zorgvuldig gekozen dribbel zou niemand een wenkbrauw optrekken. Dus had hij zijn eigen koffertje gepakt, hij zuchtte diep…dat was nou eenmaal niet anders, en had de boel maar eens fijn de boel gelaten. Hij had zich in zijn wildste dromen niet gerealiseerd dat de bal die de wisselspeler nét voor de vakantie nogal knullig probeerde hoog te houden met een flinke poeier in het eigen doel zou worden geschoten.
Mark kijkt naar de wolkeloze hemel. Er had vast één of andere leuke dame in het publiek gezeten. Een schone wier ogen bij Stefs toenemende driestheid uitdagend twinkelden waardoor zijn uitspraken aan stoutmoedigheid toenamen. Waarna zij doodleuk de content van haar mobiel aan de hoogste bieder had verpatst. Ze zaten altijd in het publiek en Mark had er mee om leren gaan.
Stef had zich even een spits gewaand. Met wéér een eigen doelpunt als resultaat. Het moest potjandorie geen gewoonte worden.
Gelukkig ging Stef momenteel zelf al aardig door het stof. Zoveel had hij inmiddels wel van zijn illustere voorgangers geleerd. Stef deelde met gulle hand links en rechts flink wat excuses uit. Dus met een beetje mazzel viel het na het reces met alle ophef wel mee.
Mark trekt nadenkend aan zijn onderlip. Wellicht dat er de komende weken iets voorvalt wat de labiele publieke opinie van de onhandigheid weghaalt. Een fikse wolkbreuk waardoor een aantal straten flink onder water komen te staan bijvoorbeeld. Mark pakt zijn iPhone en begint te typen: Note to self; vermijdt in dit kader het woord blank. En bergt het toestel weer in zijn achterzak weg.
Of een iets grotere ramp maar dan zonder al te veel internationale implicaties. Hij kan Stef momenteel onmogelijk op pad sturen. Misschien nog wel naar die ondergelopen kelders. Mark grijnst, in dat geval zal hij eigenhandig laarsjes voor hem kopen, van die korte die nét een beetje water maken. Maar hij kan hem absoluut niet op missie naar één of andere failed-state sturen. Die arme Stef. Mark kan hem hierbij niet helpen. Wil de interim met de grote jongens meespelen dan moet hij leren voor zichzelf op te komen. Mark kijkt op zijn horloge. Hij moet, wil hij op tijd op de camping aankomen voortmaken. Heerlijk even niets, lekker met de voetjes door de Bodensee struinen. En ’s avonds met de nieuwe Saskia Noort de slaapzak in kruipen. Hij stapt grijnzend achter het stuur. Wat zullen de jongens zich na het reces weer om hem verkneukelen. Hij zal zich de komende weken op een reactie gaan voorbereiden. Misschien kan hij een spreuk uit dat grappige boekje dat Arie hem juist voor de vakantie nog heeft toegestopt halen. Hij klikt de gordel vast en start de wagen. Zoiets als: Het hijgend hert den dans ontsprongen. Hij knikt, ja die is leuk.
Dan geeft hij gas en rijdt met toenemende snelheid de parkeerplaats af.
Mark schudt zijn hoofd; is de vakantie amper begonnen maakt Stef er direct alweer een bende van.
Foto © Oluwaseun Duncan van Pexels
de titel past bij het verhaal
komt heel dicht bij de waarheid
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je feedback Lucie. Groeten van Paul.
Mark
Treffend geschreven
Reactie van Paul Schrijft
Bedankt voor je feedback Rob, groeten van Paul.
RECES
Heel leuk geschreven.Jij begrijpt de jongens van de regering best wel!
Na het reces zal de grootste brand wel geblust zijn en wachten we
weer op de volgende domme stunt van een ander haantje!!!
Reactie van Paul Schrijft
Inderdaad tante Tiny, groeten van Paul.
RECES
goed weergegeven hoe het in het Haagse gaat
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel Toos. Groeten van Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
