Simeon
Het Hartenberg-bad gaat sluiten. Volgens de woordvoerder van ’s Heeren Loo is het zwembad technisch en bouwkundig aan het eind van zijn levensduur gekomen en wordt er voor cliënten een nieuwe invulling voor de bewegingsactiviteiten gezocht. Toen ik dit las moest ik aan Simeon denken, want in het kader van die bewegingsactiviteit ging ik met hem zwemmen. Dat was in 1986. Simeon is inmiddels overleden.
Simeon rookte sigaretten. Ik noem dit omdat het kenmerkend voor hem was. Hij rookte en was niemand tot last. Het liefst had hij daarbij ook een kan koffie gezet, naast roken was koffiedrinken zijn tweede passie.
Het is te simpel om te zeggen dat Simeon verslaafd was, want hoewel nicotine en cafeïne wel degelijk een rol moeten hebben gespeeld, was het ook iets dat hij nou eenmaal graag deed. Het gaf zijn leven kleur, het was iets om voor uit bed te komen.
Ik kan me niet herinneren wat Simeon nog meer deed. We spraken daar niet over, als ik hem bezocht was het bijna tijd om koffie te drinken en te roken.
Maar daarvóór moest er gezwommen worden, daar was ik voor aangenomen. Aangenomen is niet het goede woord, ik werd niet betaald. Ik deed het omdat er anders niet gezwommen kon worden en dus begeleidde ik Simeon tweemaal per week naar het zwembad.
Hij onderging het zwemmen lijdzaam, het was een noodzaak die aan plezieriger dingen voorafging.
Het zwemmen had niet veel om het lijf. De wandeling van en naar het bad en het omkleden waren voor hem inspannender dan zijn verblijf in het water. Eenmaal in het bad lag Simeon op zijn rug en dreef, het was mijn taak om hem drijvend te houden.
We praatten niet veel. Simeon was een man van weinig woorden. Hij dreef en maakte met zijn armen golfjes. Hij vond het leuk om golfjes te maken, althans dat dacht ik toen, maar misschien was hij bang dat ik het dobberen saai zou vinden en maakte hij golfjes om mij een plezier te doen.
Na een half uur was hij het zwemmen beu, dan roerde hij nog wat met zijn vingers door het water en informeerde langs zijn neus weg of het onderhand niet eens tijd was voor koffie.
Tijdens een van die afsluitende roersessies ontstonden er luchtbellen op het wateroppervlak. Net op dat moment kierde een laaghangende herfstzon door het grijze wolkendek en bescheen de bubbels.
‘Kijk eens,’ zei hij en wees naar de bellen. ‘Lichies.’ En op het wateroppervlak leken inderdaad heldere lampjes te drijven. Ik vertelde hem dat het geen lichtjes waren, maar door de zon beschenen luchtbellen. En dat de verschillende kleuren met prismawerking te maken hadden.
Toch volhardde hij in de lichtjes op het water. Met verwondering keek hij naar de zacht deinende lampjes die één voor één uitgingen.
Als ik toen iets van Simeon leerde was het dat je nooit je verwondering moet loslaten, want als je het sprookjesachtige niet meer wilt zien, wordt de wereld een kille plaats.
Nu sluit het bad definitief. Er zullen geen golfjes meer worden gemaakt. Simeon is al een poosje dood. Maar altijd als de zon lichtjes op water maakt denk ik even aan hem, en dan krijg ik zin in koffie…
Deze column verschijnt op woensdag 28 augustus 2019 in de online en huis aan huis krant De Edese Post.
Het zwemmen had niet veel om het lijf, eenmaal in het bad lag Simeon op zijn rug en dreef, het was mijn taak om hem drijvend te houden.
Foto © ArtTower op Pixabay
Geweldig
Leef helemaal mee in je verhaal en zie het ook voor me. Ook omdat ik het zwembad ken.
Prachtig verhaal.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Anita. Hartelijke groeten, Paul.
Simeon
Wat een mooi verhaal, jij hebt vast veel betekend voor hem, laten we vast houden aan de mooie en kleine
dingen in het leven.
Ze kunnen ontzettend belangrijk zijn al beseffen we dat niet altijd.
Reactie van Paul Schrijft
Hij heeft vooral voor mij veel betekend. Bedankt voor je reactie Toos. Groeten, Paul.
Herinneringen
En weer een glimlach om mijn mond bij de beelden van Simeon en jou in het water. Blijf idd onbevangen verwonderd over de meest simpele, maar vaak mooie dingen in het leven. Jammer dat het zwembad verdwijnt. Voor veel Hartenbergers (behalve Simeon RIP 😉) een fijne manier van bewegen. Leve alle bezuinigingen in de zorg 👎
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel voor je reactie Terry. Hartelijke groeten, Paul.
Lichies
Chapeau hoe jij met mensen met een beperking omgaat.
Simeon heeft vast wel plezier gehad om met jou te gaan zwemmen
en zag zelfs de lichtjes die jij toen niet zag.
Reactie van Paul Schrijft
Dank je wel tante Tiny. Hij heeft me veel over mijzelf geleerd. Hartelijke groeten, Paul.
Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!
