Storm

door | 14 februari 2018 | Columns

Ineens stond ik stil. Ik kreeg de pedalen niet meer rond. Tegenwind. En hoe. Er woedde een storm over het dorp. Een heftige wester, de ergste in jaren, dermate sterk dat een gevel van een flat waaide. In “code rood” raasde hij over Gelderland. Dakpannen denderden van huizen en bomen knapten af of gingen in zijn geheel tegen de vlakte. In het land rolden vrachtwagens als speelgoed over het asfalt en daken werden van huizen geblazen. En ik stond stil. Ineens. Terwijl ik besloot om met de fiets aan de hand verder te ploeteren, dacht ik aan hoe de storm nu over het oude verzorgingstehuis raasde. Het tehuis waarvan de ramen in de sponningen zouden rammelen en er op het dak van alles zou klapperen en verschuiven.

In het oude pand was er altijd geluid, ook zonder dat de wind er omheen raasde. Er tikten verwarmingsbuizen of er sprong met een dof ratelend geluid iets aan: de ketel of de koeling. Overdag vielen de geluiden tegen de normale drukte weg, omdat er beroering was van mensen die pratend door de gangen liepen. Van bezoek dat met leren zolen over het linoleum klakten. Van personeel dat gehaast naar een alarmering op weg was en vrijwilligers die hun koffiekarretjes met ratelend serviesgoed over drempels duwden. De dagelijks terugkerende geluiden die aangaven dat alles gaat zoals het altijd gaat. Vertrouwd rumoer dat afleidt van de storm die de wereld buiten onveilig maakt.

Maar als de avond viel en in het huis de geluiden wegstierven, vulde het geraas van de wind de lege gangen en drongen onbekende geluiden de stille kamers binnen. In die turbulente nachten kregen spoken uit het verleden de ruimte om zich tussen de kieren en de gaten van een schijnbaar dichtgetimmerd gemoed door te dringen. Dan was de kracht van de wind zo sterk dat een bewegend gordijn een nog altijd levend verleden onthulde.

En in die nachten klampte de in zichzelf gekeerde oude man zich angstig kijkend aan het bedhek vast omdat de demonen van vroeger ineens vrij spel hadden. Hij riep dan om hulp en om vergeving, maar iedere geruststellende hand op zijn schouder voelde als een aanval en elk verzachtend woord wekte vrees. Want de woorden hoorden bij een taal die hij niet meer sprak en klonken als bevelen uit een tijd die almaar dichterbij kwam. Dan drongen de klauwen van schuld tussen de barricades door zijn leven binnen en grepen naar de man die te laat had geleerd dat er een verschil is tussen een bevel en wat een mens moet doen. Hij zag dan weer de wanhoop op de gezichten van de mensen op dat verre continent en onder die andere zon. De gezichten van kinderen die hoopten en van vrouwen die wisten en hun ogen sloten als hij zijn wapen liet spreken.

In de luwte stapte ik weer op mijn fiets, ook deze storm ging voorbij. Maar als het klimaat verandert zullen heftiger stormen opsteken. Laten we hopen dat in dat veranderend klimaat het vertrouwde tikken van de verwarmingsbuizen, het aanslaan van de ketel en het doffe ratelen van de koeling niet permanent overstemd zullen worden door een code rood die ons meevoert naar een plaats waar we niet willen zijn en vanwaar we nooit meer helemaal terugkeren.

Deze column verschijnt op woensdag 14 februari 2018 in de online en huis aan huis krant De Edese Post.
Afbeelding: After Sunset van Igor Trepeshchenok @ barnimages.com

Een zwart-wit afbeelding van zware, donkere opkomende bewolking boven zee.

Er zijn stormen die voorbijrazen, stormen die nooit meer voorbijgaan en er zijn er die nog komen. Bij de ene storm is de schade declarabel en te herstellen. Bij de andere is de schade onzichtbaar en blijvend. Sommige stormen zijn onvermijdelijk, anderen zijn niet nodig. Het enige dat nodig is, is een ander klimaat.

4,6
4,6 van 5 sterren (op basis van 5 reviews)
Heel goed60%
Goed40%
Gemiddeld0%
Slecht0%
Heel slecht0%

Lees de beoordelingen

Scherp

26 februari 2018

Knap hoe je diverse facetten van storm in een verhaal verwerkt.

Avatar for Else
Else

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel Else.

Betrokkenheid

16 februari 2018

Ik sluit mij aan bij de review van Tiny. Je beschrijft zo mooi de emoties van mensen en ik heb het geluk gehad dat ik heb mogen ervaren hoe betrokken jij was/bent bij de mensen met dementie.

Avatar for Terry Langedijk
Terry Langedijk

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel Terry. Ik hoop oprecht dat wij als samenleving oog gaan krijgen voor de essentie van elkaar en dat we ieder mens, in welke omstandigheid en in welke levensfase dan ook gaan leren waarderen.

je verwacht een heel ander verhaal

16 februari 2018

Heel verrassend, je verwacht en heel ander verhaal.

Maar zo waar voor heel veel mensen.

Avatar for Lucia
Lucia

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel voor je review Lucie. Het is inderdaad zo dat ik in het werk heb ervaren dat onverwerkte zaken, hoe diep weggestopt ook toch hun weg naar de oppervlakte weten te vinden.

Storm

15 februari 2018

Mooi verhaal je kunt maar beter binnen blijven. Goed verhaal je kunt maar beter thuis blijven als het stormt. Voor je het weet rol je over de straat, lijkt me geen pretje.

Avatar for Toos C.
Toos C.

Reactie van Paul Schrijft

Bedankt voor je reactie Toos. Soms moet je binnen blijven maar soms moet je een storm trotseren.

Stormen

14 februari 2018

Jouw verhalen geven heel goed weer hoe dicht jij bij de mensen

stond in het verzorgingshuis! Knap beschreven!

Ben trouwens maar blij dat je niet met je fiets over de straat

gewaaid bent of een boom op je knikker!!!

Avatar for Tiny
Tiny

Reactie van Paul Schrijft

Dank je wel voor je mooie reactie tante Tiny. En ja deze storm heb ik weer goed doorstaan.

Geef een beoordeling voor dit verhaal 🧡 als je dit ook voor mij deelt op sociale media!

 

Verhalen per e-mail

Verhalen per e-mail

Ontvang mijn volgende verhaal automatisch per e-mail in je inbox!

Gelukt! Controleer je e-mail.

Pin It on Pinterest