Verhalen van Paul

In juli stond ik aan de voorlaatste kasseienstrook van de touretappe Arras-Roubaix. Je ziet eigenlijk bar weinig van de renners zelf. Het is een vlakke etappe en de coureurs zijn in een oogwenk voorbij want zelfs over de kinderkopjes wordt flink gekoerst, maar het spektakel is fenomenaal. Boven het kabaal van de helikopter, het publiek en de motoren hoor je de fietskettingen rammelen. Een mooi geluid als het de fiets van een ander is, zelf waag ik mijn velo niet aan de kasseien. Voor mij geen volgwagen met een reservefiets of een mecanicien met een nieuw stel velgen. En hoewel ik me soms een prof waan, zit een plaats in het peloton er voor mij niet in. Dus blijf ik aan de zijlijn stof happend van het schouwspel genieten. De dag ervoor was er dichter bij huis een heel ander spektakel te beleven: de Otterlose skeelerronde. Hierbij geen over kasseien rammelende derailleurs maar soepel over asfalt zoevende wieltjes. Lek rijden is er hier niet bij. Ik weet niet hoe het u vergaat maar bij het horen van dat zoeven schiet ik direct in een herinnering aan ruim twee decennia geleden. Het was de tijd van de inlineskate het vierwielige broertje…

Ach ik begrijp hem wel, Mark trekt peinzend een sigaret uit het pakje, zoekt in de zakken van zijn jeans naar zijn aansteker en steekt van de wind wegdraaiend de sigaret aan. Hij inhaleert diep en ontspant daarbij enigszins. Niet dat hij bijzonder gespannen is maar hij maakte zich aanvankelijk toch ongerust over wat die knuppel vrij onverwacht in het hoenderhok had gegooid. Hij laat de rook langzaam uit zijn mond ontsnappen en kijkt mijmerend over de stoffige parkeerplaats en naar het langsrazende vakantieverkeer. Hij heeft geen hekel aan Stef. Stef doet zijn best. En Mark neemt het zichzelf ook een beetje kwalijk. Want hij had kunnen verwachten dat zijn vaste invaller ook eens wilde scoren. Maar hij had verwacht dat Stef eerst een beetje onhandig met de bal jonglerend over de middellijn zou stumperen. Waarna hij de stuntelende man zélf naar een aanstootvrij doel zou dirigeren. Of het daaropvolgende schot raak zou zijn, Mark dacht overigens van niet, maakte niets uit. Over de uitkomst van de zorgvuldig gekozen dribbel zou niemand een wenkbrauw optrekken. Dus had hij zijn eigen koffertje gepakt, hij zuchtte diep…dat was nou eenmaal niet anders, en had de boel maar eens fijn de boel gelaten….

Het is stil in onze kranten. Noch uit confessionele noch uit liberale hoek las ik enig commentaar. En toch is er een ingrijpende wet aangenomen. Een wet die voor uw vrijheidsbeleving verstrekkende gevolgen kan hebben. Ik heb het natuurlijk over het boerkaverbod of in correcte taal ‘Wet gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding’. Waarschijnlijk is dit in het hele salbutamol-theater aan u voorbij gegaan en misschien maak ik me weer eens te druk, maar voor mij geeft het aannemen van deze wet een scherpe markering in de toch al tanende Nederlandse verdraagzaamheid weer. Nederland is namelijk al lang door de tolerantievloer gezakt en laat hiermee zien dat het Haagse pluche inmiddels van geblondeerd haar vergeven is. Ik kán er natuurlijk voor kiezen om me niets aan een paar vrouwen, die door middel van de boerka of nikab uiting aan hun geloof geven, gelegen te laten liggen. Maar als we het recht van een enkeling niet meer willen waarborgen, maken we ieders rechten ondergeschikt aan de waan van de dag. Want Den Haag kan mij nog meer vertellen, maar deze wet is niet voorgekomen uit een bewezen veiligheidsrisico. Het is een politiek correcte benaming voor de beginnende uitsluiting van mensen uit het publieke…

Als u dit leest is de landelijke staking in het streekvervoer wellicht weer achter de rug. Maar het kan ook zijn dat hij helemaal niet werd gehouden of, laten we niets uitsluiten, alsnog gehouden gaat worden. Echter omdat tussen het schrijven van deze column en de publicatie een week ligt, ga ik er gemakshalve van uit dat deze als tweeënzeventig uursactie aangekondigde staking er komt en dat hij inmiddels voorbij is. En laten we hopen dat de dames en heren van het openbaar vervoer nét als hun bazen vanaf nu gewoon van het toilet gebruik mogen gaan maken. Hoewel in het aankondigend persbericht staat dat de actie ook in uw belang is, u bent volgens het FNV immers ook de dupe van de veel te strakke schema’s, zat u terwijl de stakers eindelijk ook eens rustig aan de koffie konden zitten, toch maar mooi op de fiets. Met een beetje stress natuurlijk, want hoewel u zich van de mogelijke actie bewust was, hakte de consequentie ervan pas tegen het einde van uw ontbijt, zo tegen het moment dat de cafeïne indaalt in en moest u flink aan de slag om de schade binnen de perken te houden. Ik neem aan…